Yine heyecanlı bir güne uyanmıştım... Bugün 2. sınıfa başlıyordum. Bu sene benim için farklı olacaktı. Çünkü artık orayı evim gibi görüyordum ve kendime söz vermiştim; yeni arkadaşlarımla kesinlikle çok güzel bir yıl geçirecektim...
Ben uzun düşüncelere dalmışken annemin sesi bu düşüncelerden sıyrılmama yardımcı oldu.
Katy tatlım aşağı inip kahvaltı yapmalısın...
Annemin sözünü dinleyip aşağı indim. Ailem çok iyiydi. Fakat kendimi şuan misafir gibi hissediyordum. Az sonra asıl aileme gidecekmişim gibi geliyordu...
Ve herzamanki gibi trenin tam gitmeye yakın yetişmiştim. Bazen gerçekten sorumsuz olabiliyorum düşüncesine dalmışken kendimi trene attım ve hemen kendime boş bir kompartıman buldum. Tam anlamıyla boştu. Hiç arkadaşım yoktu yanımda
Sonra daha önce tanımadığım bir ses;
Merhaba izin verirsen yolculuğunda sana eşlik edebilir miyim?
Daha sonraları çok iyi anlaşacağımızı bildiğim yabancı sese tabi ki dedim...
Salı Mayıs 04, 2010 11:21 pm